W krajach Zachodu kolekcjonowanie ubrań lub poszczególnych elementów garderoby to nic nowego. Kobiety mają po kilka, kilkanaście par butów, torebek, pasków, swetrów, spodni, bluzek i innych rzeczy do ubrania. I zapewne nie jedna z elegantek chciałaby by jej kolekcja torebek czy szpilek została nazwana największą na świecie i wpisana do Księgi Rekordów Guinessa. Tymczasem daleko na wschodzie, w Japonii mieszka kobieta, Fukiko Higuchi, która postanowiła kolekcjonować kimona.

olacy na ogól nie kolekcjonują broni palnej. Nie dość, że jest to dość trudne ze względu na przepisy prawne, ale i trudne ze względu na jej dostępność. Co innego szabla. Ta broń to niemal must have każdego szanującego się tradycjonalisty. Zakorzeniona w polskiej świadomości jest niczym artefakt przenoszący właściciela do czasów szlacheckich dworków i świetności Rzeczypospolitej.

Wydawać by się mogło, że nic już nie może zdziwić, że świat widział wszystko. Tymczasem gdzieś na świecie żyje sobie spokojnie człowiek, który w swych zasobach majątkowych posiada jeden z najdroższych kawałków papieru. Anonimowy właściciel małego zwykłego znaczka pocztowego, którego wartość szacuje się na 2 miliony dolarów. Jak to możliwe, że taka mała karteczka osiąga taką rynkową wartość? Chodzi oczywiście o najdroższy znaczek pocztowy na świecie. Jest to jednocześnie jeden z najstarszych i najlepiej zachowanych znaczków.

Jedno z przysłów mówiących o kolekcjonowaniu brzmi następująco: prawdziwy gentleman zapraszając dziewczynę do domu, by pokazać jej kolekcję znaczków, pokazuje jej kolekcję znaczków. I być może dla części współczesnych mężczyzn powiedzenie to będzie nieaktualne, przestarzałe albo co najmniej śmieszne, to ta druga część przyzna mu rację. I wcale nie będzie tu mowa o kolekcjonerach. Prawdziwy gentleman po prostu zawsze szanuje kobietę, a gdy do tego jest kolekcjonerem, to pokazanie jej swojej kolekcji jest tym bardziej pasjonujące.
Mówi się, że kolekcjom poświęcają się właśnie mężczyźni z klasą.

W okresie około świątecznym kolekcjonerzy artykułów związanych ze świętami Bożego Narodzenia przeżywają prawdziwą radość i ekscytację, ponieważ na rynek trafia ogromna liczba przedmiotów – ozdób, odzieży, lampek i innych rzeczy poświęconych tematyce świąt. Mogą to być rzeczy związane z kultem religijnym lub też raczej świeckie – Mikołaj, renifery, prezenty, itp. Jedno jest pewne – to doskonały czas dla tych, którzy kolekcjonują bombki choinkowe, zwłaszcza te niepowtarzalne, ręcznie robione i malowane. Ten czas to czas żniw.
Chyba każda rodzina ma w czeluściach szafy, szuflady czy piwnicznej półki kartony, siatki, pudełka pełne bombek choinkowych lub innych jej ozdób. Ta tradycja jest przekazywana z pokolenia na pokolenie i wydaje się nigdy nie starzeć. Jedni kolekcjonują bombki czerwone, inni tylko te w kształcie zwierzątek lub grzybków, aniołków i innych stworków. Przykładem takiego kolekcjonerstwa jest pani Monika z Torunia. Ma ona w swoich zbiorach przeszło 300 bombek o różnych kształtach, kolorach i wielkości.